2 Antwoorden

  1. Zuster Antoinette

    Ach zuster, wat een verwoestende beelden. Die theemuts ziet eruit als een stad na een oorlog. Je weet dat ik na de oorlog in de buurt van Dresden gewoond heb, maar die beelden uit het Syrië van nu zijn minstens even erg. Ik word er somber en moe van. Ook van je woorden: de eindigheid van de dingen aanvaarden. Is het niet zo dat de oneindigheid van de dingen aanvaarden minstens even moeilijk is? Het loslaten van de oude vormen, als zij niet meer zinvol zijn. Wanneer is iets niet meer zinvol? Bepalen wij dat? – Heb je dat programma gezien van Lenette van Dongen bij die Belgische Clarissen? – Heel veel oude vormen en oude mensen, die vanzelf oude vormen krijgen. – Onbegrijpelijk eigenlijk dat die oude vrouwen dat blijven doen, ongelooflijk, maar het is wel werkelijkheid. De werkelijkheid begrijpen, dat is een uitdrukking uit de tao, die ik vaak zie terugkomen in de I Tjing. En ook de oproep tot standvastig blijven. – Ach, de vormen loslaten … ik weet niet of dat nodig is: de vormen laten ons wel los.
    Ik omhels je graag, zoals jij mij de laatste keer.
    Zuster Antoinette.

  2. Marlieke

    Ach ja, zuster,
    ja
    de vormen laten ons wel los.
    gelijk hebt u

    vanwaar ,vraag ik mij zo even af, dit project, waar ze van haar vorm verlost wordt.

    een project waarin ze niets heeft te willen
    liefs
    marlieke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.